Ben Mesela..

Kendinden bahset derler hep. Kendi hakkında konuşmaktan çoğu kişi hoşlanmaz. Neden ki? Bana kalırsa insan kendinden bahsederken bi çelişki içine düşer, olduğu kişiyi mi olmak istediği kişiyi mi anlatacağı ikilemini yaşar hep. Sevmediği özellikleri söylemek istemez mesela. Farkında değiliz aslında ama dürüst olmak ne zor şey öyle. Özellikle de kendine.

Aynaya baktığınızda neler düşünürsünüz? Mecaz anlamda da kendinizle yüzleşir misiniz? Çoğu insan kaçar bunu da yapmaktan. Herkesi kandırabilirsiniz ama aynadaki o yüzü asla kandıramazsınız. Aslında tüm bireyler kendinin ne olduğunu bilir, ama cevaplayamadığım o değil, neden kendi olmamızı istediğimiz kişi olmaktansa oymuş gibi davranıyoruz? Herkes mi oyunculuktan zevk alıyor bu hayatta. Yoksa çabalamaya, değişmeye dair inancımız mı yok? Yedimizde neysek yetmişimizde o olmaya mahkum mu hissediyoruz?

Ben de çok yaparım bunu ne yalan söyleyim. Çok maskelerim kendimi. Ruhunuz bile duymaz. Belki de buna mecbur hissettiğim için kimi zaman. Olduğumuz gibi gösterdiğimizde kendimizi kabul görmeyeceğimizi düşündüğümüzden zayıflıklarımızı saklamak zorunda olduğumuzu sanıyoruz belki de. İnsan hata yapmalı, yanlış davranışlarını aldığı tepkiler üzerine değiştirmeli. Olmak istediği insan için çaba göstermeli.

Başkalarını yererek yücelmeyi, zayıflıklarımızın üstünü başka kaçışlarla örtmeyi bırakmalıyız önce, başkalarını susturabilmek bizi onlardan üstün kılmıyor malesef. Her insan eşsizdir, eşittir demek zor, şöyle eşittir, herkesin ilgi alanları, duyarlı olduğu, kendini geliştirebileceği alan farklıdır. Başkası bi konuda sizden eksikse o sizden alçakta olduğunu gösteremez. Emin olun ki sizden iyi yaptığı bir şey mutlaka vardır.

Bu okuduklarınızın hiçbiri yeni değil size, biliyorum. Zaten zordur insana bilmediği bir şey söyleyebilmek. Ben hatırlattım sadece, okuyup da ne yorum yaptıysanız kendinize. İç döküntüsü bir nevi işte bu da benim için. Anlatacak kimsen olmaz bazen, klavyenin tıkırtıları tek ses olursa gece, böyle şeyler yazarsın, olabilir.